Poëzieweek

Het verhaal achter het winnende gedicht: 

Achter gesloten deuren bevindt zich een pad

Ver weg...

Het labyrint is de keuze 

Het raadsel is de weg 

De sleutel wijst mij de opening 

Mijn ervaring vindt het pad 

Ik open de deur met mijn hart

Hoe heb ik dit gedicht gemaakt. Ja dat is leuke. Het is inmiddels alweer een hele tijd geleden. Op precies te zijn 2 september 2018 14:16 haha. Ik herinner mij deze middag nog goed. Het was toen al weer een tijdje geleden dat ik een gedicht had geschreven. Meestal schreef/schrijf ik mijn gedichten uit een gevoel. Meestal na een  gebeurtenis die een bepaalde invloed op mij heeft gehad. Ik had toen net een wat lastigere periode achter de rug gehad waarin ik veel gedichten had geschreven. Dat was nu voorbij en het ging toen veel beter en rustiger in de situatie waarin ik me toen bevond. Ik zat die middag op de bank in mijn vaste hoekje en had mijn telefoon is erbij gepakt om een gedicht te schrijven. Dat deed ik wel vaker (nu nog steeds) wat ja je moet ergens beginnen. Maar grappig genoeg was dit moment heel anders dan anders. Ik had helemaal geen intentie om iets te schrijven. Er was geen gevoel wat zich tot uiting moest laten er was geen bepaalde gebeurtenis die beschreven moest worden. Er was eigenlijk helemaal niks. Maar toch wist ik dat ik iets moest schrijven. Opeens kwam er een zin in mij op die ik zonder er over na te denken opschreef.En zo kwam de volgende en de volgende.Ik schreef ze op zonder er bewust bij stil te staan. Dat was heel bijzonder wat zo schreef/schrijf  ik meestal niet. Maar toch ging het zo. En later toen het gedicht af was, las ik het terug en was ik zelf ook erg verbaast over wat er nou stond. Ik had eigenlijk geen flauw idee wat er nou precies stond en ik wist ook hoe ik bij die zinnen gekomen was. Maar een ding wist ik zeker ik was er echt super trots op en vond het zelf tot eigen verbazing een prachtig gedicht. Ik had er destijds vlak na dat ik het geschreven had niet bewust bij stil gestaan wat nou de gedachte was achter dit gedicht.Later toen ik dit gedicht opstuurde naar jullie begon ik er eigenlijk pas bewust over na te denken. En eigenlijk vind ik het nog steeds lastig om het te verwoorden. Maar ik denk dat zoiets is van iedereen heeft een eigen pad is zijn leven een bepaald doel. Wat speciaal aan jou is toegewezen speciaal voor jou is uitgestippeld speciaal voor jou gemaakt. Die zelf zal gaan vinden op je eigen tijd en eigen manier. Met vallen en opstaan met moeilijkheden en obstakels. Maar uiteindelijk zal je je weg vinden met al jou ervaringen. En als dichtbij jezelf blijft en je dingen vanuit je hart doet dan zal je de deur kunnen open van jou eigen levenspad.Die dan voor jou ligt.Zoiets moet het wezen. Ik vind het zelf best lastig om te verwoorden. Maar ik vind eigenlijk ook best wel op een spreuk lijken. Die uiteindelijk zijn echte waarheid zal vertonen.